Τη συγκεκριμενη ταβερνα την επισκεφτηκαμε δυο ατομα μια Δευτερα βραδυ. Κλασικη παραδοσιακη ταβερνα σε ορεινο χωριο που ομως (οπως σε σχεδον ολη τη Ναξο) δεν υπαρχει παρκινγκ ουτε για ζητω. Το αφηνεις σε εναν κατηφορο και προσευχεσαι να μη στο φαει ο μπροστινος σου κανοντας οπισθεν.
Ωραιος ο εξωτερικος χωρος (οπου και κατσαμε) και πιθανολογω οτι και τα εσωτερικα τραπεζια διπλα στα παραθυρα θα ειναι εξισου καλα λογω θεας. Για το λογο αυτο, καλο θα ηταν να γινει μια κρατηση (οπως και καναμε).
Το προσωπικο φιλικο και εξυπηρετικο και ο Γιωργης, οταν δεν ψηνει, σου πιανει την κουβεντα και γινεται παιχνιδι.
Στο δια ταυτα. Παραγγειλαμε ενα μπιφτεκι γεμιστο (το τυρι το ψαχναμε), μια μεριδα κοκορα κοκκινιστο με χοντρο μακαρονι (απ τις σπεσιαλιτε του μαγαζιου απ οτι καταλαβαμε) το οποιο αν και πολυ νοστιμο, εντουτοις, το μακαρονι ηταν παραβρασμενο, μια μεριδα βλητα και ενα ποιοτικο αλλα οχι εξεζητημενο λουκανικο.
Οι μεριδες ηταν πλουσιες και οι τιμες λογικες (44 ευρω με μια μπυρα)