Ήρθα και πάλι Αστυπάλαια (τρίτη φορά) και χωρίς κανέναν δισταγμό έκλεισα πάλι να μείνω σ´ αυτό το υπέροχο ξενοδοχείο. Δεν ήταν για τα πραγματικά ευρύχωρα και καλαίσθητα δωμάτια με την ξύλινη οροφή και το υπέροχο μπαλκόνι με προσανατολισμό και θέα στο Κάστρο, ακόμα και απ´το κρεββάτι ξαπλωμένος όταν είσαι. Δεν ήταν για τις μικρές λεπτομέρειες που κάθε μέρα στόλιζαν το πεντακάθαρο δωμάτιο, για τα λουλούδια τα προσεκτικά αφημένα στο κρεββάτι και το μπάνιο, ούτε για το γενναιόδωρο πρωινό με τα τοπικά προϊόντα, την πισίνα που όλες τις ώρες χαίρεσαι να κολυμπάς με θέα την Χώρα και το Κάστρο και το βράδυ γίνεται το καλύτερο μέρος να πιείς το ποτό σου, ειδικά τις νύχτες με φεγγάρι και σίγουρα όταν κάποιος καθίσει στο πιάνο που βρίσκεται μαζί με άλλα όργανα στον χώρο του πρωινού, που μαζί με την πισίνα είναι ένας ενιαίος λειτουργικός χώρος που απολαμβάνω ιδιαίτερα τις πολύ πρωινές ώρες μόνος.
Ο λόγος είναι ο διακριτικός ιδιοκτήτης που ενώ έχει ρυθμίσει τα πάντα εμφανίζεται ελάχιστα και σου επιτρέπει μαζί με τους ανθρώπους του (αξίζει να αναφέρει κανείς ότι ειναι όλοι νέοι, πολύ ευγενικοί και πάντα πρόθυμοι με ένα χαμόγελο για σένα, φυσικό και απροσποίητο) να αισθάνεσαι οτι ο χώρος είναι δικός σου και μάλλον αυτοί είναι φιλοξενούμενοι με την ανοχή σου. Η αίσθηση ότι το έφτιαξαν για σένα και όταν ήρθες σου παρέδωσαν τα κλειδιά. Ναι, η θέα μετρά και το σέρβις. Οι άνθρωποι όμως σε κερδίζουν και σε κάνουν να έρχεσαι ξανά και ξανά σ´αυτό το δικό σου κομμάτι Αιγαίου.