Πειραιάς 1987, δεκαπεντάχρονα παιδια τότε, εγώ, ο Μάκης, ο Παυλος, ο Σπύρος και ο Δημήτρης, κάθε Σάββατο βράδυ ότι και αν κάναμε, η κατάληξη μας ήταν στο House, πάντα φεύγαμε "γεμάτοι" και χορτάτοι....
Πέρασαν δεκαετίες χωρίς να ξανα μπω στο μαγαζι, αποφάσισα να πάω μαζι με τον δεκαπεντάχρονο γιο μου μιας και είχαμε μια συζήτηση το προηγούμενο βράδυ για το τι εκανα με τους φίλους μου οταν είμασταν στην ηλικία του....
Ρίγος με διαπέρασε από τη στιγμή που μπήκα στο μαγαζί. Ο χώρος ολόιδιος, σαν να μη πέρασε μια μερα, μόλις εβαλα την πρώτη μπουκιά στο στόμα μου έμεινα "παγωτό" ξανα έγινα έφηβος. Ιδια νόστιμη γεύση, ο μικρός γυρίζει και μου λεει, τρωγατε καλά μπαμπα.....
Και 1000 αστερια να υπηρχαν θα τα εβαζα, 1000 μπράβο στα παιδια που κρατούν το μαγαζι των εφηβικών μας χρόνων αναλλοίωτο σε ενα Πασαλιμάνι που λίγα πράγματα θυμίζουν εκεινη την εποχη....