Πάνε είκοσι ένας μήνες που είχαμε ξαναπάει εκεί. Το είχα ερωτευθεί. Μου έδινε την ευκαιρία, να νιώθω σε έναν οικισμό του νησιού ολάνθιστο, με τα πουλιά των δέντρων και της θάλασσας να με ξυπνούν.
Το βρήκα όπως το άφησα στη μνήμη μου, πεντακάθαρο χαμογελαστό παντού, να σου προσφέρει τις προϋποθέσεις μιας διαμονής πολυτελείας, χωρίς να προκαλεί. Με φινέτσα αριστοκρατική. Η ρεσεψιόν κοσμείται από την Νικολέτα, με το χαμόγελο και την επαγγελματική ψυχραιμία που λύνει κάθε αίτημα των ενοίκων. Και το πρωινό, με τα εκλεκτά προϊόντα, και τοπικά, που κάνουν τη μέρα σου να ξεκινά χορτάτη, και με το περιεχόμενο και την ευγενική δεξιότητα του προσωπικού του.
Παντού επικρατει γαλήνη, που μόνο τα πουλιά στους κήπους την διακόπτουν κοσμώντας την, και καμιά βουτιά στην πεντακάθαρη πισίνα.
Έχω και άλλους λόγους να το αγαπώ. Από σύμπτωση, και τις δυό φορές εκεί, γράφτηκαν σελίδες δύο μυθιστορημάτων μου.
Ξημερώματα, λίγο πριν την Ανατολή στις λουλουδιαστές βεράντες των δωματίων του...