Το παλιό αυτό χωριό, που χρησίμευε ως μετόχι της Μονής Αρκαδίου, το γνώρισα ως εγκαταλελειμμένα ακατοίκητα κτίσματα, που ακόμα κι έτσι όμως, σου επιβάλλονταν και σε ταξίδευαν στην εποχή και την πρωταρχική χρήση τους...Ειδικά για όσους από εμάς έχουμε σχέση και είμαστε ευαισθητοποιημένοι με το ιερό ελληνικό προϊόν, το λάδι, ένα τέτοιο μέρος είναι εξ ορισμού ιερό. Πολύ δε περισσότερο που εδώ στα Καψαλιανά, τα απομεινάρια (το παλιό ελαιοτριβείο, τα εργαλεία, οι μυλόπετρες, τα σπίτια με τα τζάκια τους, κλπ.) "φώναζαν" τη δραστηριότητα που συντελείτο κάποτε στο χωριό αυτό, τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς που απαιτούσε η παραγωγή του λαδιού και την αγάπη με την οποία συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι σε ό,τι χρησιμοποιούσαν τότε... Ο αρχιτέκτονας κ. Μύρων Τουπογιάννης, βαθιά Κρητικός, αλλά άνθρωπος του κόσμου, πήρε αυτόν τόν μαγικό τόπο και με ένα υπέροχο, καλόγουστο, μαγικό προσωπικό άγγιγμα τον απογείωσε. Δεν άλλαξε τίποτα, αλλά και ταυτόχρονα άλλαξε τα πάντα...συντήρησε όλα τα υπέροχα κτίσματα και αντικείμενα που βρήκε,συμπλήρωσε και προσέθεσε σύγχρονα facilities, αναπλάθοντας με μιά μίξη παλιών και σύγχρονων υλικών, ΟΛΟ το χωριό...Το αποτέλεσμα? Ένας τόπος που με ήρεμο και φυσικό τρόπο σε μεταφέρει σε άλλη εποχή, που σε κάνει να θέλεις απλώς να είσαι εκεί και να αφουγκράζεσαι τον τόπο και την εποχή! Το φαγητό? Άλλη μια μεγάλη επιτυχία : με πρώτες ύλες που καλλιεργούνται επί τόπου ή που έρχονται μόνο και αποκλειστικά από την Κρήτη, απλά υπέροχο!!! Δεν το χορταίνεις. Όλο αυτό, μέσα στην αυθεντική τοπική χλωρίδα, είναι μια πρωτόγνωρη, αυθεντική εμπειρία, με υψηλή ποιότητα παροχής υπηρεσιών και εξαιρετικό γούστο! Την εμπειρία αυτή, σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Τα Καψαλιανά είναι μοναδικό ταξίδι στην ιστορία και στη φύση που τη φιλοξενεί. Ενα χωριό που οι ρίζες του ξεκινούν απο το 1600 αναστηλώνεται μελετημένα, με εξαιρετικό μεράκι, και απολυτο σεβασμό στην ιστορία του… Όμορφα δωμάτια, που κρατούν την τότε παράδοση, αλλά με κάθε άνεση και με μια δική τους ομορφιά γεμάτη απλότητα. Η πισίνα, το εστιατόριο χωμένα μέσα σε κήπους, με θέα που σου παίρνει την ανάσα. Η αρχαία τέχνη της πέτρας παντού… απο τις ξερολιθιές μέχρι τους χοντρούς πετρότοιχους. Το ελαιοτριβείο, που ήταν η καρδιά του χωριού τους προηγούμενους αιώνες, διαφυλάσσεται σήμερα στο μουσείο μέσα στο χωριό, αλλά και βρίσκει τη σημερινή του έκφραση στη φιλοσοφία και στα υλικά της κουζίνας του εστιατορίου. Στο πρωινό άφθονες οι ντόπιες γεύσεις, τα αυθεντικά Κρητικά υλικά, ήταν μια εξαιρετική εμπειρία, κι ακόμα περισσότερο το χαμόγελο, η ζεστασιά, η φιλοξενία των ανθρώπων, του ιδιοκτήτη που ήταν εκεί το πρωί με τη δική του καλημέρα. Στα Καψαλιανά ένιωσα να μου μιλά προσωπικά το παρελθόν και η ιστορία του τόπου αυτού. Ένιωσα να μου μιλάνε οι τοίχοι, οι γουρνες, οι παραστάτες, οι πέτρες... για τις αντοχές και τα κουράγια, την τέχνη των δικών μας προγόνων που κάποτε έζησαν σ’ αυτά τα σπίτια. Είδα το γεράκι να πετά, που είχα πολύ καιρό να δω…και η φύση γύρω, αν έχεις όρεξη να την περπατήσεις λίγο, σου παίρνει το μυαλό με τη βιοποικιλότητα και την ομορφιά της… κουμαριές, θυμάρια, υπέρικο, αγριοροδαριές. Είναι ένα μέρος για να συνδεθείς με την αρμονία και να βρεις την επαφή με τον εαυτό σου μέσα απο το άγγιγμα της φύσης και της προγονικής ιστορίας!