Το μονοπάτι δεν είναι αυτό που μας δυσκόλεψε, όσο ότι μετά που φτάσαμε κάτω δεν μπορούσαμε να κάτσουμε πουθενά από τις πέτρες. Ήταν πολύ κοφτερες και με ψάθα και πετσέτα δεν κάθεσαι εύκολα. Επίσης είχε πάρα πολλές σφήκες, σε βαθμό που δε μας άφηναν να σταθούμε σε μια μεριά, έρχονταν και κάθονταν πάνω μας! Κάναμε μια βουτιά και φύγαμε για την Εμπλυση.

Κρυμμένο διαμαντάκι!! Ένας μικρός, καθαρός κι απάνεμος κολπίσκος, με λευκό, χοντρό βότσαλο και πράσινα, διαυγή, βαθιά νερά, χωμένος μέσα στην αγκαλιά ενός πανέμορφου καταπράσινου τοπίου! Η πρόσβαση όχι ιδιαίτερα εύκολη, ειδικά για οικογένειες και πολύ εξοπλισμό, αφού περιλαμβάνει κατάβαση μονοπατιού 600 μέτρων, αρκετά δύσκολου και γλιστερού σε κάποιο σημεία. Τα αθλητικά παπούτσια πολύ χρήσιμα για το μονοπάτι και το παπουτσάκι παραλίας αναγκαίο για την πρόσβαση στη θάλασσα... όσοι δεν είστε εξοπλισμένοι με αυτό θα δυσκολευτείτε απίστευτα να μπείτε και να βγείτε. Αν και περιμέναμε να βρούμε λίγη ησυχία, δυστυχώς απογοητευτήκαμε καθώς σταδιακά γέμισε ασφυκτικά από κόσμο και φασαρία... παρόλα αυτά η ομορφιά του τοπίου μας αποζημίωσε.