Ίσως ένα από τα μνημεία που μια επίσκεψη είναι επιβεβλημένη. Δυστυχώς την ώρα που πήγαμε δεν ήταν προσβάσιμο και δεν καταφέραμε να θαυμάσουμε τις αγιογραφίες που τόσα μας είχαν πει.

Μνημείο που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθεί όποιος βρεθεί στην Θεσσαλονίκη (μεταξύ μας, και οι Θεσσαλονικείς) για να θαυμάσει πρωτίστως το υπέροχο ψηφιδωτό του τρούλου. Πώς να το θαυμάσει όμως όταν μια διαρκής σκοτεινιά βασιλεύει εκεί, όπως και σε άλλες εκκλησίες της Θεσσαλονίκης ; (π.χ. Άγιοι Απόστολοι, Άγιος Νικόλαος Ορφανός). Δύο τρόποι υπάρχουν : ή να πάει σε ώρα λειτουργίας με τους ευνόητους περιορισμούς (και πόσες εκκλησίες να μπορέσει να δει μια Κυριακή πρωί ο τουρίστας ;) ή να έχει φροντίσει να συνάψει φιλικές σχέσεις με κάποιον από τους ιερείς, καντηλανάφτες, φύλακες, καθαρίστριες της εκκλησίας. Τότε θ’ ανάψουν τα φώτα. Είμαι κάτοικος Θεσσαλονίκης και η μόνη φορά που είδα τα ψηφιδωτα σε όλη τους την λαμπρότητα ήταν όταν άναψαν τα φώτα χάριν ενός καλογέρου ενώ έτυχε να βρίσκομαι εκεί. Όλες τις άλλες φορές πολεμούσα με τα σκότη. Αν σκέπτονται το έξοδο ας βάλουν το σύστημα με τον κερματοδέκτη. Εκτός αν είναι απορριπτέο ως φράγκικο.